त्यो एक खिल्ली चुरोट किनेको दिन ।
त्यो एक खिल्ली चुरोट किनेको दिन । सल्लाको माथिल्लो जङलबाट सल्लिपिर पन्छाउँदै कम्मरमा आधा पेट ढाक्ने पटुका बाँधेकी एउटी आमा झर्दै छिन् । हातमा लौरो छ । बाटो पहिल्याउने र टेक्ने लौरो । बुढेस्कालको एउटै साहारा भनम् । थाप्लोमा नाम्लोले थिचेको छ । र पिठ्युमा डोकोभरी दाउरा बोकेकी छन् । सुस्त सुस्त हिँड्दै अस्पताल प्राङण हुँदै आउँछिन् । उनी हल्का स्याँ स्याँ गर्दै छिन् । अरुका निम्ती त अझै तगडा नै देखिन्छिन् । उनको उमेर ढल्किँदै गयो । अनुहार चाउरिँदै गयो । उमेर गन्तिले कति पुग्यो, पत्तो छैन। कति माघका चिसा सिरेटाले हाने होलान् उनलाई । हरेक चुनावमा भोट पनि खस्यो उनको कतिपटक । नातीहरु अमेरिका पुगे । छोराहरु राजधानी पुगे । तर उनको भारी कत्ति कम भएन । छुटेन त्यो दाउराको भारी कहिल्यै । सल्लिपिरले उनको बाटो सधैं ढाकिदिन्छ । उनी सधैंजस्तो सल्लिपिर हटाउँदै बाटो आँफै बनाउँदै जङलबाट निस्किन्छिन् अस्पताल नजिकै । उनको घर पुग्ने छोटो बाटो परेर मात्रै भने हैन । हिंडेर बनेको बाटो ,तर नक्सामा नरहेको बाटो हो त्यो । सधैं जीवननक्सामा स्पस्ट बाटो नहुन सक्छ । आ
Comments
Post a Comment