Observing symptom saves life

-
Observing symptom saves life 
 
Let's travel through a story of a  68 year old man who came to OPD on a bright sunny day. It was the  time when the opd counter closes for the day. The old man requested the person in a ticket counter for a ticket. The employee said, " The counter has closed. Come tomorrow. " The grand pa didn't like his arrogant tone of voice. He was taking tablets for diabetes mellitus since many  years. That day he had persistent hiccups since the morning. Contrary to general belief of hiccups as a benign condition, it can be pathological at times. Did you know this ? 

When I was heading towards my quarter,  I saw the old man sitting on a floor with hiccups. He saw me and sighed a great relief. He was trying to tell his story. But his hiccups didn't allow him to complete the sentence. As he was a regular patient in OPD, I recognized him. 

He used to come every 3 months for antidiabetic medicine that is  provided free of cost from the health center. I had started him on statin and aspirin tablets one year back. I prescribed him aspirin because he reported angina like symptoms. He was reluctant to visit the better centre with facilities. Why did he need statin ? Think about it.  Did he need statin if it were not angina ? 

I requested nurse in emergency department to take his ECG. It seemed quite normal on a bird's eye view. But, Reading an ECG should be a stepwise process following the rules. On a careful observation, it revealed tall T waves.  It could suggest potassium excess or myocardial ischemia. I needed to refer him to better health facility in time. So I referred him to cardiac centre which was 3 hours from the health centre.  

I was thinking about him and wondering what happened to him. One day,  he came to the opd with his files. I was happy to see him. I greeted him with a smile. He replied with smile spread over corner of eyes. It was a great relief to myself that I sent him to better centre then. He had Myocardial Infarction evident with changes in ECG and enzymes in blood. 

He was treated in coronary care unit and discharged after 5 days. He underwent angioplasty with two stents in vessels of the heart. 
He came to ask me the dose and dosage of medicines he needed to take regularly. So, what do you think about Hiccups now ? Persistent hiccups may need a good attention. Missing a symptom in time is missing an opportunity to treat a dying person. 

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

भारत यात्राको एक झल्को , सिक्नु छ धेरै ।।

-
Image
भारत यात्राको एक झल्को मात्रै  , सिक्नु छ धेरै ।। सधैं चिकित्सकमात्रै भएर कति बस्नु भनेर एकाएक घुम्ने योजनामा सामेल हुन पुग्छौं हामी । केही समय बिरामी भन्दा पर, अस्पताल भन्दा पर , आफ्नो वासस्थानभन्दा कतै पर । कसैले आफुलाई  नचिन्ने स्थानमा भ्रमण गर्नु आफ्नो मनको नजिक हुनु हो । सबैबाट पर तर आफैं भित्र नजिक । यो नितान्त एउटा यात्राको वर्णन हो सम्झनाको लागि । धैर्यता र समयको अभावमा यस कथामा प्रवेश नगर्नुहोला । Bored भएमा कुनै क्षतिपूर्तिको व्यवस्था भने छैन । घुम्ने ठाउँको एकीन नहुनाले राम्रोसँग तयारी गर्ने कुरा पनि भएन । विदा पनि मिलाउन पर्यो । कता जाने भन्दाभन्दै भारतको जयपुर , दिल्ली र आग्रा जाने कुरामा निचोड बन्यो । विदेशको नामामा भारतको सुनौलीमात्रै पुगेको मलाई त उत्साह हुने नै भयो । हाम्रो टिममा सबैलाई यी स्थानहरु नयाँ नै हुनाले घुम्न जान सजिलो भयो । तीन जोडी गरेर हामी ६ जना जाने पक्का नै भयो । त्यसमा हिरामणीलाई जाने इच्छा हुँदाहुँदै पनि अझै विवाहित बन्धनमा नबाधिसकेकोले एक्लो हुने हो कि भनेर  दुबिधामा थिए । तर अघिल्लो दिन नै निर्णय गरेर हामीसँग जाने कुरामा मन फिरेछ । त्यही सुखद सम
Read more

क्याबिन न. ६०७

-
Image
अस्पताल क्याबिनका सात महिना ।   रुपाको अहिले सातौँ  महिना बितरहेको छ  ,एउटा अस्पतालको क्याबिन कोठामा । ६०७ नम्बर कोठा ।  उनको जीवनको अबिस्मणिय अंक हुन्छ शायद । यी  उनका  संघर्षका दिनहरु  हुन् ।  अस्पताल घरजस्तै  महसुस गर्न थालिसकेकी छन् उनले  ।  अस्पतालका  सैयासँग अनौठो सम्बन्ध गाँस्न  पुगिसकेकी छन् रुपाले ।  ।  अनौठो किन  भन्दा   प्रिय  नहुँदा पनि प्रिय हुन पुगेको सम्बन्ध ।  उनीसँग  अरु उपाय पनि त छैन  प्रिय नमानी । सधैंजस्तो  उनका  छालाले स्पर्श गरेका छन्   । मायालु हातहरुको मात्र हैन ।स्प्रिटको चिसो स्पर्श र सुइको तीखो  घोचाइ पनि छन्  ।  औषधी दिन र रगत जाँच  गर्न अनगिन्ती स्पर्शहरु ।  सुइ दिने सिस्टर र डाक्टर त मायालु नै मान्छिन् । सुइको तिखोपनालाई दोष दिन्छिन् ।  कुनै सुइ सिधै नशामा, कुनै मासुमा त कुनै छालामा ।  सयौँ सुइहरु परिसकेहोलान्  ।  कति त ढाडमा पनि ।  नसा नभेटिँदा धेरै पटक घोच्नुपरेको पनि छ ।  त्यसको खलपात्र  घोच्ने ब्यक्ति हो  कि सुइ हो  ।  वा आफ्नै शरीर भन्ने कुरामा अन्योल मान्छिन् रुपा  ।  जे होस् म पनि कहिलेकसो उनको सुइको कथाको एउटा खलपात्र हुन पुगेको छु
Read more

मृगौला रोगको एउटा गोठालो यात्रा

-
Image
मृगौला रोगको एउटा गोठालो यात्रा ।   मनुष्य जीवनको सार उद्देस्य बाँच्नु मात्रै हो वा कर्तव्य निर्वाह गर्नु हो ? सन्तुष्टिको मुल स्रोत कहाँ हुन्छ ? व्यक्तिको कुन अहम् पूरा भएपस्चात भागिरहने मन चङ्गा हुने हो ? त्यसैले त भनिन्छ, सन्तुष्टिको सिमा रेखा हुँदैन। त्यो रेखा मनले कोर्ने रेखा हो ।   लुम्बिनी प्रादेशिक अस्पतालको गेटमा एक जना अधबैंसे महिला थिलथिलिएको व्हिल चियरमा बसेका आफ्ना थलिएका श्रीमानलाई  हतारहतार गर्दै भित्र प्रवेश गर्दै छिन् । त्यो दृश्यमा मेरा आँखा उनको च्यातिन लागेको चप्पल , रौनक हराएको चेहरा र  उमेर नहुँदै  जीर्ण भएका श्रीमानमा पर्छ । उनको शरीर भर्खरै अगेनाको खारानीले धोइसिएको जस्तो देखिन्छ । ती दम्पतीको यात्रा डायलाइसिस भवनतिर हुनपर्छ भनेर अनुमान लगाउन सकिन्छ । स्पष्ट हुनका लागि मैले सोध्छु , " आमा ,कता  जान लाग्नुभएको ? " उनले भन्छिन् , " डैलाइसिस गर्ने पालो हो। समय कटेपछी पाइन्न । अबेर भयो। " उनको पछि पछि हिँड्दै गर्दा मान्छेको बाँच्ने इच्छा र सम्भावित मृत्युुमा हुने सङ्घर्ष पनि साथमा हिँडेको  आभास हुन्छ । मैले सोध्छु ," कहिलेबाट हो ? "
Read more